ΠΟΛΑΚΗΣ : ΑΥΘΟΡΜΗΤΙΣΜΟΣ, ΣΥΝΔΡΟΜΟ 'Η ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ;

Ούτε η πρώτη φορά είναι, ούτε η τελευταία (εκτός αν προκύψει παραίτηση) που ο Παύλος Πολάκης βρίσκεται στο επίκεντρο των συζητήσεων στη Βουλή, των σχολίων στα social media και των συζητήσεων γενικώς όπου ο κόσμος συνέρχεται.

Όμως, αυτή ήταν η πιο χοντροκομμένη φορά. Δεν είναι μόνο οι κόντρες εντός Βουλής με την αντιπολίτευση (απολύτως θεμιτό αυτό, άλλωστε), δεν είναι μόνο το σύνδρομο "μαγκιά-κλανιά-εξάτμιση" (θα δημιουργηθεί λεξικό για τη σελίδα) που εκδηλώθηκε προς το δημοσιογράφο που έπρεπε να τον θάψει τρία μέτρα κάτω απ' τη γη, δεν είναι ούτε η άθλια κατάσταση στα νοσοκομεία. Ακόμη και το τσιγάρο μέσα στο Υπουργείο Υγείας μπορεί να ξεχαστεί εύκολα, όλοι στο συμβολικό του θέματος έμειναν κι όχι στη ρητή απαγόρευση του αντικαπνιστικού νόμου για τους εσωτερικούς χώρους. Αλλά... το να βάζεις απέναντι σύσσωμο το Δικαστικό Σώμα, να βάλλεσαι κατά της μίας εκ των τριών εξουσιών με τέτοιο τρόπο, απροκάλυπτα, εξαπολύοντας κατηγορίες υπό το μανδύα της γενικότητας, αυτό σε τι βαθμό μπορεί να εξοργίσει;

Οι δηλώσεις του Παύλου Πολάκη

Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων υποστήριξε πως «δεν αποτελεί απλά ένα ακόμα φραστικό ατόπημα, αλλά συνιστά θεσμική εκτροπή». Ακόμη, καλεί τον ΠτΔ να παρέμβει μιας και είναι ο εγγυητής του Πολιτεύματος, αλλά και τον ίδιο τον Πολάκη «ν' ανακαλέσει τις δηλώσεις του ή να καταγγείλει τους επίορκους δικαστές, εφόσον γνωρίζει τέτοιους».

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Νίκος Παρασκευόπουλος, δήλωσε ότι έχει εμπιστοσύνη στη Δικαστική εξουσία, όμως ανέφερε και τη σημασία του ατομικού δικαιώματος της παρρησίας. Ο Νίκος Δένδιας, από πλευράς ΝΔ, τον προέτρεψε να παραιτηθεί εκείνος, σε περίπτωση που ως το βράδυ δεν παραιτηθεί ο ίδιος ο Πολάκης.

Το ΠΑΣΟΚ έκανε λόγο για προσπάθεια εκφοβισμού του Δικαστικού Σώματος, το Ποτάμι υποστήριξε πως ο Πολάκης οφείλει να μιλήσει συγκεκριμένα και με στοιχεία, ενώ η Ένωση Κεντρώων ανέφερε πως ο αναπληρωτής Υπουργός Υγείας ενδέχεται να μην έχει εξ' ολοκλήρου άδικο.

Η περίπτωση Πολάκη σίγουρα είναι ιδιαίτερη . Όχι, βέβαια, ότι το δίδυμο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παρουσίασε ποτέ έλλειψη γραφικών, καλτ, καφενειακού τύπου προσωπικοτήτων. Απεναντίας, πρέπει να έχει τους περισσότερους τέτοιους από κάθε άλλη Κυβέρνηση στα πλαίσια της Γ' Ελληνικής Δημοκρατίας.

Όμως, η αξία του Παύλου Πολάκη ως κομματικού στελέχους επουδενί δεν πρέπει να περνάει απαρατήρητη. Ναι, τυπικά δημιουργεί προβλήματα και αρνητική εικόνα για το κόμμα και ολόκληρη την Κυβέρνηση. Όμως, την κρατάει και πολύ ζεστά σε κάθε "παιχνίδι" συζητήσεων. Σε όλα τα κανάλια, σε όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, σε όλες τις εφημερίδες τις πολιτικές ασχολούνται με τον Πολάκη. Όπως και παλιότερα, και πριν ένα χρόνο και πολύ πιο πρόσφατα, με τον Φίλη.

Ο Φίλης ήταν αυτός που το καλοκαίρι ανέλαβε έναν πολύ δύσκολο ρόλο, όπως το αντελήφθην καθώς παρακολουθούσα τις εξελίξεις ενόψει δημοψηφίσματος, το ρόλο του να λασπολογήσει, να τραβάει τις συζητήσεις πάνω του, να παίρνει το βάρος στην πλάτη του. Εάν κάποιος ανατρέξει στις δημοσιεύσεις στα social media περίπου ένα χρόνο πριν, σχόλια για τον Νίκο Φίλη θα βρει πάμπολλα. Θετικά ή αρνητικά, δεν έχει σημασία. Κράτησε το κόμμα του στην επικαιρότητα, έφαγε χώμα για να μην το φάει ο Τσίπρας, έφαγε χώμα για να μην το φάει ο Βαρουφάκης που ήταν προσωπική επιλογή Τσίπρα. Ακόμη, ο Φίλης ήταν αυτός που πρώτος (ή απ' τους πρώτους) σήκωσε μπαϊράκι απέναντι στη Ζωή Κωνσταντοπούλου (μνημειώδης ατάκα περί αυτοθυματοποίησης τον Αύγουστο του 2015) - η αντίδραση της οποίας εντός Βουλής ακόμη ηχεί στ' αυτιά μου. 

Ο Φίλης, λοιπόν, άνθρωπος δίχως πτυχίο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά με πολύχρονη καριέρα στην Αυγή, σ' ένα κομματικό όργανο δηλαδή, κατάφερε το καλοκαίρι να μην πέσει στο βούρκο η χήνα με τα χρυσά αυγά του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας, γιατί ήταν αρκετά αποτελεσματικός να πέσει ο ίδιος τόσο πολύ μέσα, που να μη χωράει άλλος. Το ίδιο, κατά πάσα πιθανότητα, ισχύει και για τις περιπτώσεις με τα δίδακτρα στα ιδιωτικά σχολεία, την «εθνοκάθαρση» των Ποντίων, το ζήτημα των θρησκευτικών και των αρχαίων ελληνικών και άλλων, που έκαναν λιγότερο "θόρυβο". Ο Τσίπρας σε όλες τις περιπτώσεις, ενώ φέρει ασυγκρίτως μεγαλύτερη ευθύνη για την κατάντια της χώρας την προκειμένη στιγμή, έμεινε στο απυρόβλητο (συγκριτικά πάντα με τον Φίλη). Ακόμη κι οι ΑΝΕΛ, μέσω εκπροσώπου τους σε εκπομπή του ΣΚΑΪ την περασμένη εβδομάδα, για τον Φίλη το Μουζάλα εξέφρασαν παράπονα. Ειλικρινής η στάση τους; Όχι και τόσο, θα έλεγα. Ήθελαν να κρατήσουν το κομματικό τους ακροατήριο μέσω της κριτικής στον Μουζάλα, αλλά και να στρέψουν τα βλέμματα και πάλι στον Φίλη αντί του Τσίπρα, στο εξιλαστήριο θύμα. 

Το γραφείο του αν. Υπουργού Υγείας, Παύλου Πολάκη.

Δεν αποκλείεται κάτι αντίστοιχο να κάνει και ο Παύλος Πολάκης, του οποίου μέχρι και το γραφείο αποτέλεσε θέμα συζήτησης, ακόμη και μέσα στο Κοινοβούλιο. Η πέραση, το ηθικό πλεονέκτημα κι όλα τα λοιπά που συνόδευαν τον Πρωθυπουργό μέχρι και πριν κάποιο χρονικό διάστημα, ανήκουν πια στο παρελθόν. Η επιστροφή τους, δε, στα επίπεδα που ήταν πριν τον Ιανουάριο του 2015, φαντάζει το ίδιο πιθανή με την εκπλήρωση όλων των προεκλογικών υποσχέσεων του Τσίπρα, με την υλοποίηση του αλησμόνητου Προγράμματος Θεσσαλονίκης. Ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας! Και ο Πολάκης, λοιπόν, αποφορτίζει την πλάτη του Πρωθυπουργού. Βέβαια, ούτε τόσο αποτελεσματικά όσο ο Φίλης, ούτε τόσο εύκολα. Κι αν όχι απόλυτα, κατά ένα σημαντικό μέρος γίνεται σκόπιμα. Διαφορετικά, θα είχε προχωρήσει ο ίδιος ο Τσίπρας στην απομάκρυνσή του. Τι πιο χρήσιμο, όμως, στο κάτω κάτω για έναν ΠΘ από έναν άνθρωπο που θα τραβήξει τα φώτα πάνω του, άλλοτε λίγο κι άλλοτε πολύ, για κάποιες δηλώσεις του ή για ένα τσιγάρο, τη στιγμή που θα έπρεπε όλα τα φώτα να δείχνουν προς τη μεριά των υπογεγραμμένων συμφωνιών;

Συμπερασματικά, ο Πολάκης είναι ένα μείγμα, κατά τη γνώμη μου πάντοτε, αυθορμητισμού, του προαναφερθέντος και επιστημονικώς αποδειχθέντος συνδρόμου "μαγκιά-κλανιά-εξάτμιση" και κομματικής σκοπιμότητας. Μου μοιάζει αδύνατο να μην υπάρχει εντολή στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να προστατεύουν με κάθε τρόπο τον Τσίπρα. Κάθε τέτοιου τύπου κόμμα είναι προσωποπαγές προς τον τρόπο που πλασάρεται στον κόσμο και, κατά βάση, και προς τον τρόπο που λαμβάνονται οι αποφάσεις. Άρα, η σκοπιμότητα δεν αποκλείεται. Το σύνδρομο προκύπτει από την ανάγκη να ικανοποιείται απ' τη συμπεριφορά το κρητικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ και, ειδικά, του ίδιου του Πολάκη (που έχει διατελέσει και δήμαρχος Σφακίων, εκλεγμένος με 60,97% από τον πρώτο γύρο!). Φάουλ, μάλλον, αν αναλογιστεί κανείς την υποδοχή που του επεφύλασσαν οι Κρητικοί πριν μερικές ημέρες στην Ιεράπετρα. Γιατί κι εκείνοι, όπως όλοι, έχουν πολύ σημαντικότερα προβλήματα και ανάγκες από τα νταηλίκια ενός Υπουργού. Νομίζω τους υποτιμούν βαθιά, εάν η προηγούμενη σκέψη μου είναι ορθή, με τη συμπεριφορά τους. Τέλος, ο αυθορμητισμός και το politically correct σπανίως συμβαδίζουν. Κι ο Πολάκης, παρά την πορεία του στην ΚΝΕ, στην ΕΦΕΕ, στο ΝΑΡ, στο ΔΣ της Ένωσης Ιατρών Νοσοκομείων Αθήνας και Πειραιά, στο Γενικό Συμβούλιο της Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας και στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας, όπου ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση, δε φαίνεται ότι πήρε το μάθημά του.

Verba volant, scripta manent. Στην εποχή του διαδικτύου, όμως, τίποτα δεν πετά. Όλα, όμως, μένουν.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση